Φοιτητικές Εκλογές -Φοιτητικό πανηγυράκι

Σήμερα σε όλη την Ελλάδα οι φοιτητές ψηφίζουν την παράταξη που τους εκφράζει περισσότερο και βοηθάει στην αναβάθμιση της κάθε σχολής. Ένα κατοχυρωμένο δημοκρατικό δικαίωμα που έχει ο κάθε φοιτητής στα χέρια του για τη βελτίωση των σπουδών του. Ωραία η θεωρία, αλλά δυστυχώς η πράξη είναι κομματάκι διαφορετική....
Προσωπικά έχω πάψει εδώ και πολύ καιρό να ελπίζω σε κόμματα και να πιστεύω τα λεγόμενα των πολιτικών. Από μικρός μου έμαθαν οι γονείς μου, ότι το κόμμα δεν είναι σαν την ποδοσφαιρκή ομάδα. Γεννήθηκα π.χ. δεξιός ή αριστερός, και έτσι θα μείνω μέχρι να πεθάνω. Ούτε με ανάγκασαν να ακολουθήσω τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις. Αυτό πιστεύω είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα με τους ψηφοφόρους σήμερα. Κανείς δεν κοιτάει το έργο της εκάστοτε κυβέρνησης, κανείς δεν μελετάει τις προγραμματικές δηλώσεις των πολιτικών και φυσικά κανείς δεν δίνει σημασία στο πόσα από όσα υποσχέθηκαν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν. Και ακόμα χειρότερα, το πόσα αρνητικά κάνανε, που για ένα περίεργο λόγο, "ξέχασαν" να τα αναφέρουν προεκλογικά, ή κατηγορούσαν άλλες κυβερνήσεις όταν τα έκαναν. Παρόλα αυτά, από τους νέους περιμένεις μια διαφορετική αντίληψη. Για αυτό το λόγο όταν πέρασα στο πολυτεχνείο, περίμενα από τις φοιτητικές παρατάξεις μια διαφορετική νοοτροπία. Δυστυχώς όμως είναι ακριβώς η ίδια κατάσταση, να μην πώ και χειρότερη... Βέβαια οι παρατάξεις δεν έχουν τη δύναμη των βουλευτών για να κάνουν τα ρουσφιέτα που κάνουν εκείνοι, αλλά πάλι έχει βρεθεί ο τρόπος για να πετύχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Την ψηφοθηρία. Δωρεάν πάρτυ, εκδρομές σε εξεφτελιστικές τιμές, υποσχέσεις για δήθεν ανατροπές του εσωτερικού κανονισμού της κάθε σχολής, πέρασμα μαθημάτων, κρατημένες θέσεις για μεταπτυχιακά και διδακτορικά (με τις ευλογίες των ομο'ι'δεατών καθηγητών), με αποκορύφωμα όλων αυτών, την μέρα των εκλογών. Από το πρωί σπάσανε τα τηλέφωνα από "φίλους"-ψηφοφόρους (τώρα τη θυμηθήκαν τη φιλία) για το αν θα κατέβω να τους ψηφίσω και το τι θα κερδίσω από αυτό. Μέχρι και να έρθουν να με πάρουν από το σπίτι μου προσφέρθηκαν. Τα ποιο τραγελαφικά όμως τα είδα για μια ακόμη χρονιά όταν πάτησα στη σχολή. Χιλιάδες αφίσες που κάνανε το πολυτεχνείο αγνώριστο και το οποίο φυσικά αύριο θα έχει γίνει σκουπιδότοπος, στερεωφωνικές εγκαταστάσεις που θα ζήλευε ακόμα και ραδιοφωνικός σταθμός, εισητήρια για δωρεάν πάρτυ, BBQ με δωρέαν όλα, και φυσικά δεκάδες μικρούς πολυτικάντηδες, που υπόσχονται ακόμα και πτυχίο άμα στηρίξεις τη παράταξη τους. Για μένα όλα αυτά φαντάζουν απίστευτα γελοία, και δεν τα περίμενα από μορφωμένους νέους, οι οποίοι δεν νοιάζονται για τη σχολή ούτε στο ελάχιστο, παρά μόνο για τη μετέπειτα καριέρα που θα τους εξασφαλίσει η συμμετοχή τους στη εκάστωτε παράταξη. Το πιο αστείο από όλα είναι το ότι καμία παράταξη δεν παραδέχεται ότι είναι χρηματοδοτούμενη από το αντίστοιχο κόμμα και ουσιαστικά υπάρχει μόνο και μόνο για να προετοιμάσει μελλοντικά στελέχη και ψηφοφόρους. Το αποτέλεσμα φυσικά αυτής της κατάστασης είναι και το χειρότερο πρόβλημα. Από πρίν μιλήσει κάθε παράταξη, ξέρεις εκ των πρωτέρον τι θα πεί. Αν συμπορεύεται με το κυβερνων κόμμα, θα λέει πάντα ναι. Αλλιώς θα κάνει αντίδραση. Φυσικά δεν μιλάμε για επικοδομητική αντίδραση που θα προτείνει βελτιώσεις και αλλαγές. Αντίδραση απλά για την αντίδραση. Έτσι και αλλιώς το ίδιο κάνει και η κάθε αντιπολίτευση. Αντιδρούμε απλά για να ρίξουμε τη κυβέρνηση και να βγούμε εμείς. Δεν έχει φυσικά καμία σημασία το ότι και μεις μετά θα κάνουμε τα ίδια. Το ίδιο ισχύει και στις παρατάξεις. Μικροπολιτική, καυγάδες, σπιουνιές,. δολιοφθορές, αλλά για τη σχολή ούτε κουβέντα. Πάρτυ οι μέν, αντι πολεμικά συλλαλητήρια οι δεν, και δεν πειράζει που δεν δουλεύουν ούτε καν οι τουαλέτες...., που δεν έχουμε καν βιβλιοθήκη... Αυτά είναι λεπτομέρειες. Σημασία έχει να αναμεταδώσουμε στους συμφοιτητές μας αυτά που μας είπαν οι αρχηγοί μας. Και όσο πιο πιστά και τυφλά το κάνουμε, τόσα περισσότερα λεφτά θα πέσουν στις παρατάξεις και πιο πολλές πιθανότητες θα έχουμε να μπούμε σε κυβερνητικές και ανώτερες δημοσιουπαλληλικές θέσεις αργότερα....
Για αυτό λοιπόν μην απορούμε για τα χάλια της παιδείας μας. Ούτε για το αίσχος που επικρατεί στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Όσο κυβερνούνε παρατάξεις τις σχολές (με τις ευλογίες κοσμητώρων και πρυτάνεων), όσο ο καθένας μας ψηφίζει με βάση το κόμμα του, το προσωπικό του συμφέρον, τα πάρτυ για ρίξει καμιά γκόμενα και τις φιλίες του και όχι με βάση τη δουλειά που γίνεται στο εσωτερικό της σχολής, η κατάσταση θα χωλένει όλο και περισσότερο στην εκπαίδευση. Και το χειρότερο είναι, ότι θα έχουμε μια νέα γενιά, ακριβώς με τα ίδια κοντόφθαλμα και συμφεροντολογικά μυαλά με τις προηγούμενες.....

Υ.Γ. Φέτος αποφάσισα να μην πάω σε κανένα πάρτυ παράταξης. Βαρέθηκα τις ψωνισμένες χαζογκόμενες που κουβαλάνε η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ για να μαζέψουν κόσμο, βαρέθηκα τα ίδια αριστερά τραγούδια και τα φτηνά σουβλάκια από σκύλο των κνιτών και των αγωνιστών του καναπέ.... Όπως λέει και το ρητό: " Όταν είσαι νέος, ξεκινάς με όνειρα να αλλάξεις το κόσμο. Τελικά καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια στην τηλεόραση....". Τελικά το αποφάσισα. Θα παίξω SIM-CITY. Τουλάχιστον εκεί θα φτιάξω ένα κόσμο όπως των θέλω εγώ και όχι τα συμφέροντα των άλλων.....